Bajki terapeutyczne są utworami adresowanymi głównie do dzieci w wieku 4-9 lat. W tych bajkach świat jest widziany z dziecięcej perspektywy, ich celem jest uspokojenie, zredukowanie problemów emocjonalnych i wspieranie w rozwoju osobistym. Fabuła bajek terapeutycznych dotyczy różnych sytuacji wzbudzających lęk lub niewłaściwego postępowania, czy zachowania. Główny bohater, zazwyczaj zwierzątko, dziecko lub zabawka, znajduje się w trudnej sytuacji, często wywołującej lęk,  a wprowadzone postacie umożliwiają mu redukcję lęku lub doradzają jak modyfikować postępowanie, aby nabyć nowe umiejętności i zwalczyć stare przyzwyczajenia.

 Główne cele bajkoterapii to:

– bajka dostarcza nowej wiedzy o świecie i o innych ludziach – pomaga zrozumieć ich postawy i zachowania,
– pomoc w zrozumieniu siebie i świata –  bajka wprowadza porządek i ład, pokazuje normy i reguły nim rządzące; poprzez uporządkowany i przewidywalny obraz świata buduje się poczucie bezpieczeństwa,
– uczenie przestrzegania zakazów i bycia dobrym – w bajkach świat jest sprawiedliwy i rządzony według jednoznacznych reguł , szlachetność jest nagradzana,
– pomoc w rozwiązywaniu osobistych, trudnych problemów i sytuacji,
– odreagowywanie napięć,
– leczenie niepożądanych stanów psychicznych, takich jak lęk, poczucie mniejszej wartości, osamotnienie, nuda, apatia,
– doraźna pomoc w radzeniu sobie z emocjami powstałymi na skutek niepomyślnych zdarzeń,
– uwrażliwienie na przeżycia estetyczne,
– pomoc w zaakceptowaniu swoich mocnych i słabych stron,
– rozwijanie wyobraźni,
– relaks, odprężenie, zabawa,
– diagnozowanie – poprzez wybór ulubionego bohatera dociera się do nieuświadomionych problemów dziecka.

 Schemat bajki terapeutycznej został opracowany przez Martę Molicką. Zawiera on 4 podstawowe elementy :

– główny temat (sytuacja wywołująca lęk, lub zachowanie, które należy zmienić)
– główny bohater (dziecko, zwierzątko lub zabawka, z którą czytelnik identyfikuje się)
– inne wprowadzone postacie (pomagają nazwać uczucia, uczą reakcji na trudne sytuacje, radzą jak rozwiązać problem)
– tło opowiadania (miejsce znane dziecku, najczęściej przedstawione w sposób ciepły, bajkowy)

Bajki używane w bajkoterapii możemy podzielić na :

Bajka relaksacyjna – bajka ta odpowiednio dobrana i opowiedziana albo przeczytana może doskonale wyciszyć, choćby przed snem, po dniu pełnym wrażeń. W bajkach relaksacyjnych miejsce akcji zawsze jest bezpieczne, przyjazne i spokojne, dzięki czemu dziecko uwalnia się od stresów i odpręża. Bohater bajki doświadcza wszystkimi zmysłami : węch (zapach kwiatów w ogrodzie), dotyk (promień słońca na twarzy, wiatr we włosach), słuch (szum drzew i krzewów, śpiew ptaków), smaku (smak świeżych truskawek). Taką bajką jest „Bajka o kotku” lub „Tańczące motyle”

Bajka psychoterapeutyczna – jej zadaniem jest obniżenie lęku, dowartościowanie, wskazanie sposobów radzenia sobie z negatywnymi emocjami. Po wysłuchaniu bajki dziecko albo ją przyjmie, albo odrzuci. Jeżeli treść bajki budzi żywe zainteresowanie dziecka, to znak, że silnie utożsamia się z bohaterem. Redukcja lęku następuje poprzez kontakt z podobnym problemem oraz odnalezienie sposobu rozwiązania go. Emocje zostają nazwane, a lęk stopniowo oswojony. Przykładowe tytuły bajek psychoterapeutycznych „Ufuś” (lęk przed pobytem w szpitalu), „Perła” (lęk przed amputacją) czy „Rubinek” (lęk przed innością i odrzuceniem)

Bajka psychoedukacyjna – ma na celu poszerzenie repertuaru zachowań dziecka, poprzez poznanie bohatera bajki, który ma podobny problem. Bajki psychoedukacyjne powinny opowiadać o emocjach, o rozpoznawaniu ich i nazywaniu. Bajki te wspierają proces wychowania poprzez wskazanie innych możliwości zachowania, czy nauczenie właściwego zachowania. Oto przykładowe tytuły takich bajek : „Bajka o żuczku” (niechęć do mycia), „Bajka o małym bałaganiarzu” (chłopiec nie sprząta swojego pokoju).